Of men nu kiest voor crematie in een crematorium, of een begrafenis, er is geen juiste of verkeerde keuze.
Iedereen moet in eer en geweten oordelen over de bestemming van zijn lichaam na zijn dood.
Begrafenis
Begrafenis in gemeen-schappelijke grond
Begrafenis in gemeen-schappelijke grond
Dit graf is echter niet voor slechts één persoon voorbehouden en het lichaam rust er gedurende een beperkte tijd (minimaal 5 jaar).
Daarna kan het graf onder bepaalde voorwaarden worden gebruikt voor een nieuwe teraardebestelling.
Een graf zonder concessie kan pas worden gelicht nadat een exemplaar van de beslissing tot lichting gedurende een jaar bij het graf en bij de ingang van de begraafplaats is weergegeven.
De stoffelijke resten worden dan bijgezet in een ossuarium of verast. In het laatste geval wordt de as verstrooid op een hiervoor bestemd perceel of in een ossuarium bijgezet.
Opgelet: in de meeste gemeenten kan de bewaarduur van een graf in gemeenschappelijke grond niet worden verlengd.
Wel hebben de nabestaanden de mogelijkheid er een grafsteen te plaatsen.
Bij lichting van het graf kunnen de nabestaanden de steen ophalen of kan deze door het gemeentebestuur worden vernietigd.
Begrafenis in grond-concessie
Begrafenis in grond-concessie
U kunt gebruiksrecht verwerven voor een stuk grond op de begraafplaats om daar meerdere leden van dezelfde familie te begraven.
Aan deze keuze is een kostprijs verbonden. De prijs verschilt per gemeente. De duur van de concessie wordt vermeld in het gemeentereglement. Er bestaat een wettelijke minimumduur. Meestal wordt de nabestaanden gevraagd het graf te markeren met bijvoorbeeld een grafsteen.
Indien u niet woonde in de gemeente waar de door u gekozen begraafplaats zich bevindt of er niet overleden bent, zal een supplement in rekening worden gebracht. Die kan 2 tot 4 maal de gebruikelijke prijs bedragen.
Het is ook belangrijk om te weten dat als het graf niet wordt onderhouden, het graf als verlaten kan worden beschouwd. Dan kan het gemeentebestuur het graf lichten voordat de concessie ten einde is. Via een akte van de burgemeester of diens afgevaardigde van de bevoegde instantie voor het gemeentebedrijf of de intercommunale wordt officieel vastgesteld dat het graf niet wordt onderhouden. Een exemplaar van deze akte wordt gedurende een jaar bij het graf en bij de ingang van de begraafplaats weergegeven.
Indien na het verstrijken van deze termijn het graf nog altijd niet is onderhouden, gaat het graf over op het gemeentebestuur. Dat kan dan naar eigen goeddunken beslissen wat ermee gebeurt. In de meeste gevallen wordt een grafsteen geplaatst om de concessie te markeren.
Begrafenis in grafkelder
Begrafenis in grafkelder
In een grafkelder kunnen meerdere overledenen worden bijgezet, al dan niet in aparte zones.
De minimumtermijn is 20 jaar en de prijs van het terrein verschilt per gemeente.
Het monument boven de grafkelder moet worden aangekocht.
Iedere gemeente heeft een eigen regelgeving over onder meer de afmetingen van de kelder. Alleen de minimale diepte wordt door de wet bepaald.
De concessie kan na verstrijking van de termijn worden hernieuwd.
In bepaalde gevallen, zoals bij "eeuwige" concessies, is de hernieuwing gratis.
Grond- en grafkelderconcessies hebben een minimumduur van 10 jaar.
"Eeuwige" concessie ?
Er bestaat een wetgeving m.b.t. de concessie van grafkelders die werden aangekocht voor 1991.
Neem contact op met uw begrafenisondernemer of de gemeente voor meer informatie.
Crematie
Er zijn meerdere bestemmingen mogelijk voor de as van de overledene.
De as van de overledene wordt met respect en waardigheid behandeld. Er mogen geen commerciële activiteiten mee worden bedreven, behalve de activiteiten die samenhangen met de verstrooiing of begraving ervan of de overbrenging naar de plaats waar de as zal worden bewaard.
Het is dus bijvoorbeeld onmogelijk om de as van een beroemdheid te verkopen.
De opname van de as in de urn en de overdracht ervan aan de erkende persoon die zorg draagt voor de uitvaart of de uitvaartonderneming vindt direct na de crematie plaats.
Het crematorium levert gratis een urn voor de as. Op verzoek van de nabestaanden kan de as ook rechtstreeks in een door de uitvaartondernemer geleverde urn worden geplaatst.
Om te voldoen aan de noden van de families die aan de as van de overledene niet de door hem gewenste bestemming kunnen geven bij gebrek aan een laatste wilsbeschikking en om te vermijden dat de werkelijke wens van de overledene verkeerd wordt geïnterpreteerd, wordt deze beslissing genomen door de persoon die belast is met de uitvaart.
Behoud van een symbolisch gedeelte van de as
Behoud van een symbolisch gedeelte van de as
In het Waals en Vlaams Gewest kan op verzoek een symbolisch gedeelte van de as van de overledene aan de echtgenoot, de wettelijk samenwonende partner en aan de ouders of familieleden in de eerste graad worden toevertrouwd
De as wordt in een gesloten urn vervoerd op een waardige en fatsoenlijke manier. De as wordt gewoonlijk in een kleine urn of in een speciaal daartoe bestemd juweel bewaard.
In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest dient een formulier te worden ingevuld om dit symbolische deel van de as te kunnen ontvangen.
Een symbolisch gedeelte van de as kan ook worden bewaard in een juweel, een mini-urn, een vaas...
Verstrooiing of teraardebestelling van de as op een andere locatie dan de begraafplaats
Verstrooiing of begraving van de as mag niet in de openbare ruimte gebeuren, behalve op de begraafplaats. De verstrooiing of teraardebestelling vindt meteen na de crematie plaats.
Wanneer het terrein waarop de verstrooiing of begraving van de as zal plaatsvinden geen eigendom is van de overledene, is schriftelijke toestemming van de eigenaar vereist voordat de verstrooiing of begraving plaatsvindt.
Bij gebrek aan voorafgaande schriftelijke toestemming van de eigenaar van het terrein wordt de as naar een begraafplaats overgebracht en daar begraven, in een columbarium geplaatst of verstrooid.
De persoon die de as in ontvangst neemt, is verantwoordelijk voor de naleving van deze bepalingen.
Wanneer de as niet langer wordt bewaard, meldt de persoon die de urn in bewaring had (de bewaarder) dit aan de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente waar de urn werd bewaard. De ambtenaar van de burgerlijke stand neemt deze verklaring op in het daartoe bestemde register.
Als de bewaarder de urn niet wenst te behouden, brengt hij die over naar een begraafplaats. De as wordt daar dan verstrooid, begraven of in een columbarium geplaatst.
Verstrooiing van de as
Verstrooiing van de as
Verstrooiing kan gebeuren op het hiervoor bestemde terrein op de begraafplaats: de strooiweide.
Er kan een taks worden geheven als de overledene niet in de gemeente woonde waar de as wordt verstrooid of daar niet is overleden.
conservering van as
Teraardebestelling van de urn
Columbarium
Dit gebeurt in een vergunde nis. De prijs en de duur van de concessie verschillen per gemeente. (De minimumduur is 10 jaar.)
Het type columbarium en de mogelijkheden voor een persoonlijke gedenkplaat zijn eveneens afhankelijk van het gemeentereglement.
Teraardebestelling of bijzetting van de urn in een grafkelder
De begraving van de as kan gebeuren op de begraafplaats. U hebt dan de keuze tussen niet-vergunde grond (gemeenschappelijke grond), vergunde grond of een bestaand graf waarvan de concessie is verstreken of dat niet wordt onderhouden (vergunde grond of een grafkelder). Elke urn die in volle grond wordt begraven, heeft een eigen graf met een diepte van minstens 80 centimeter.
De afmetingen van de percelen en de prijs en duur van de concessie verschillen per gemeente. (De minimumduur is 10 jaar.)
Thuisbewaring
Onder bepaalde voorwaarden, mag de urn met de as thuis worden bewaard.
Neerlating van de as in de Belgische territoriale wateren
Endlis
Neerlating van de as in de Belgische territoriale wateren
Het schip licht het anker en vaart naar volle zee om daar de as te verstrooien. De koers wordt vertraagd en het schip neemt een gunstige positie in.
Het is mogelijk om bij wijze van laatste groet een toespraak te houden. De verstrooiing vindt plaats door de daartoe door de gemeente aangestelde persoon. Die neemt de urn in ontvangst (gemaakt van een in water oplosbaar materiaal) en verstrooit de as door de urn in zee te werpen. Er kunnen (echte) bloemen overboord worden geworpen. Deze plechtigheid vindt plaats met respect voor de overledene en diens nabestaanden.
Bij de terugkeer vaart het schip opnieuw langs de plek waar de verstrooiing heeft plaatsgevonden. De sirene weerklinkt. Op verzoek kan een certificaat worden opgesteld waarop de naam van de overledene, de datum, het tijdstip en de positie van verstrooiing worden vermeld.
Begrafenis - Crematie?
Een beetje geschiedenis...
Begrafenis
Begrafenis
Een beetje geschiedenis
De teraardebestelling van de doden op een speciaal hiervoor gekozen plaats is een gebruik dat teruggaat tot de vroege prehistorie. Met de opkomst van het christendom werden de begraafplaatsen door de parochiën beheerd. Ook vandaag nog bevinden de meeste begraafplaatsen zich vlakbij een godshuis. Het kerkhof wordt dan als gewijde grond beschouwd.
Om deze reden hadden geëxcommuniceerde personen (zelfmoordenaars, acteurs – deze groep varieert met de eeuwen) geen recht op begrafenis op het kerkhof. Zij werden zonder religieuze plechtigheid bij de stadspoorten in een gemeenschappelijk graf begraven.
Dit verschijnsel geeft vandaag nog een negatieve connotatie aan de term "gemeenschappelijke grond". In werkelijkheid is dit het type graf waarop elke burger recht heeft. In West-Europa begonnen de kerkhoven vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw geleidelijk aan in onbruik te geraken. Er werden nieuwe begraafplaatsen aangelegd bij de stadspoorten of buiten de dorpen.
Deze begraafplaatsen werden na verloop van tijd niet meer door de Kerk en de religieuze overheden beheerd, maar door het gemeentebestuur (vandaar de term "gemeenschappelijke grond").
Er bestaan evenwel nog altijd enkele privébegraafplaatsen. Het gaat dan om bepaalde religieuze groepen of om militaire begraafplaatsen.
In België heeft elke inwoner recht op een gratis graf.
De religieuze overtuiging van de overledene kan op de grafsteen worden aangegeven via symbolen of religieuze, filosofische of poëtische inscripties.
Crematie
Crematie
Een beetje geschiedenis
In het westen waren de Romeinen de eersten die aan crematie deden.
Het jodendom, de islam en het orthodoxe christendom verwerpen dit gebruik omdat het de integriteit van het lichaam aantast. Binnen het hindoeïsme en het boeddhisme is crematie de gebruikelijke methode.
Het christendom heeft begraving vanaf het begin voorgeschreven als erkende uitvaartmethode. De Kerk aarzelde niet om mensen die zich lieten cremeren, de kerkelijke rite te ontzeggen. Sinds de Kerk crematie in 1963 officieel heeft erkend, is deze uitvaartmethode aan een sterke opmars begonnen.
Overal in Europa werden crematoria geopend.
De hoofdfunctie van een crematorium is de crematie van stoffelijke overschotten. Daarnaast hebben de nabestaanden de mogelijkheid hun dierbare een laatste groet te brengen en een moment van stille overpeinzing te beleven.
Het beheer van een crematorium houdt dus in dat, naast de technische aspecten, de nabestaanden worden onthaald en begeleid tijdens dit moeilijke moment.
De crematie vindt plaats met respect voor de overledene en diens nabestaanden. Tijdens de crematie mag zich in elke crematieruimte slechts één stoffelijk overschot bevinden. Vermenging van de as is verboden.
Sinds de bouw van het eerste crematorium in Ukkel heeft deze methode zich over het land uitgebreid. Na aanvaarding ervan door verschillende religieuze gemeenschappen is het aantal crematies nog sterker toegenomen.